"فراق"

حالا که امتداد حسرت شبانه ام
به انحنای گنبد مینای ات
-درخیال حتا-
نمی رسد
و آینه ها هم وارونه گی جهان را دروغ می گویند،
از این همه شیفته گی چه می ماند
جز تقلائی
که میان تک سرفه های آسمان
آرزوی چشمه شدن را
به تالاب می برد.
*
نظاره ات
در من نزاعی در می افکَنَد
که شیفته گی مغلوب اشتیاق می شود
و
اشتیاق
اسماعیل شایسته گی

بچرخان ام بر دورِ دوّارِ تسلسل ات
که تکرار مکررم همه عمر
تا زمانی
که تو بخوانی مرا و
و من
اجابت کنم خدائی ات را.

5/1/1
ساعت دوازدهم
3 Comments:
Blogger shafagh said...
اجابت خواسته ای تسلسل وار چه افاده کند؟
همان به که اجبتی نبینیم از این چرخ گردون

Anonymous ماه‌نويس said...
گل گفتي ماناي عزيز كه آينه‌ها هم وارونه‌گي جهان را دروغ مي گويند

Blogger mo.mad said...
خوش می روی مانا. همین طور بتازان