سلام
زمستان است. سرد و بي برف
از ديشب تا حالا همه چيز دور سرم مي چرخد
حالت تهوع دارم ....
درست مثل اينكه يك حشره را زنده زنده قورت داده باشم و حالا هي توي معده ام وول بخورد
توي دلم رخت مي شورند...
و يك گردان مورچه روي تن ام راه مي روند
واي سرم.... توي سرم هم دارند سنج مي زنند
انگار همه ي دنيا شده جوي خون....
و شقيقه هاي من يك جفت نبض بزرگ .... كه از درد مي زند......
هنوز دوباره تهوع تا چيره شود وقت هست...
براي فكر كردن .. مثلاً به اينكه چرا آرين صداش دوبلوري شد و من نه
يا اينكه چرا من هميشه مي توانستم خوب آواز بخوانم و علي نه
چرا سارا نمي تواند دوست بدارد ولي من آره
چرا الهه نمي تواند بله بگويد ولي من نه
هنوز دوباره تهوع تا چيره شود وقت هست براي نشخوار خاطره....
بي كه تهي شود مركز جمجمه ام از درد... از آخ.... از ناله هاي محبوس در گلو...
دلم مي خواهد اين متن را جمع و جور كنم
ببخشيد اما
نمي توانم
حالت ته...و....ع...
د...ا....ر.......م...
زمستان است. سرد و بي برف
از ديشب تا حالا همه چيز دور سرم مي چرخد
حالت تهوع دارم ....
درست مثل اينكه يك حشره را زنده زنده قورت داده باشم و حالا هي توي معده ام وول بخورد
توي دلم رخت مي شورند...
و يك گردان مورچه روي تن ام راه مي روند
واي سرم.... توي سرم هم دارند سنج مي زنند
انگار همه ي دنيا شده جوي خون....
و شقيقه هاي من يك جفت نبض بزرگ .... كه از درد مي زند......
هنوز دوباره تهوع تا چيره شود وقت هست...
براي فكر كردن .. مثلاً به اينكه چرا آرين صداش دوبلوري شد و من نه
يا اينكه چرا من هميشه مي توانستم خوب آواز بخوانم و علي نه
چرا سارا نمي تواند دوست بدارد ولي من آره
چرا الهه نمي تواند بله بگويد ولي من نه
هنوز دوباره تهوع تا چيره شود وقت هست براي نشخوار خاطره....
بي كه تهي شود مركز جمجمه ام از درد... از آخ.... از ناله هاي محبوس در گلو...
دلم مي خواهد اين متن را جمع و جور كنم
ببخشيد اما
نمي توانم
حالت ته...و....ع...
د...ا....ر.......م...
4 Comments:
گاهی در
مسیرتقدیر به کسانی بر می خوری که هرگز از وجودشان آگاه
نبوده ای! بعضی از همین آدمها چطور تمام زندگی ات را زیر و
رو می کنند و تو خیلی چیزها را از درون آنها بیرون می کشی
و خودت را کشف می کنی ساده است اما فکرش را که می کنی می
بینی چطور همه چیزتوی این دنیای غیر حقیقی بهم پبوند خورده
است
آرشيو
April 2004May 2004
June 2004
July 2004
August 2004
September 2004
October 2004
November 2004
December 2004
January 2005
February 2005
March 2005
April 2005
May 2005
June 2005
July 2005
September 2005
October 2005
November 2005
December 2005
January 2006
February 2006
March 2006
April 2006
May 2006
June 2006
July 2006
August 2006
September 2006
October 2006
November 2006
December 2006
January 2007
February 2007
March 2007
April 2007
May 2007
June 2007
July 2007
October 2007
November 2007
December 2007
February 2008
March 2008
April 2008
May 2008
June 2008
July 2008
August 2008
October 2008
November 2008
December 2008
January 2009
February 2009
March 2009
April 2009
May 2009
June 2009
July 2009
August 2009
October 2009
February 2010
March 2010
April 2010
May 2010
June 2010
October 2010
January 2011
March 2011
April 2011
May 2011
August 2011
October 2011
March 2012
tahavoe avale tars o tars akhare tahavoe
vaghti bargardoonishoon on vaght larz mikoni o tajob az chizai ke baliide boodi.........
بگوکجا می بَری نای آخرین نگاه خسته ام را؟
تو اصلا چه می دانی هذیان های کینه دار من
چرا اینقدر سوزناک و بی تحمل است؟
تو اصلا چه می دانی روزهای بی هویتم چگونه سَر شدند؟
نشسته ای پُشت تابوت آرزوهای مُرده ام
نشسته ای و گریه های آخرم را با دل سیاه و تاریک خود
ربط می دهی!
شیشه تاریکی کشیده ای مابین نگاه من و ردپای خونین انتظار!
نفس که می کِشم تن تَرک خورده ام ،
فشرده می شود...
دست روی آینه کبود چشمانم که می کِشم ،
دستانم سیاه سیاه می شود.
دلم اندازه تمام تاریکی های زمین گرفته!
امشب چقدر دلم خونین است...!
تو چه می دانی امشب ،
مثل تمام شب های دیگر بی آرزو ،
چگونه صبح می شود؟
پای رفتنم فلج مانده!
قافیه ها دیگر سراغ من نمی آیند.
واژه ها بوی گنداب و عُفن و درد می دهند.
تنم خسته و برهوت و خاکستریست.
تو ،
باز هم دور نشسته ای
و تنها مرا نظاره می کنی و شعر هایم را قاب اشک می گیری...!
این لحظه های بحرانی ام تمام میشود...
آنوقت تورا صدا می کنم
تورا تا که دستهایت را بشکنم
و بر تابوت عاشقانه هایت ،
مثل یک عزادار واقعی ،
مویه کنم.
تا آنشب که زیاد دور نیست،
آسوده بخواب.
عمر خوابهای رویای ات ،
رو به آخر است...!