«از ميم من»

نگاهمان را بدوزيم
به هم
يا به همان
كه سُر خورد از انحناي آينه
و
افتاد
ميان حفره ي ميم

ميم.. از ميان ميم....
يا ميانِ مانِ ميم
يا از مانِ ميم كه از ميان ماني گذشته
كه مانا را بي مان مي كند تا اااا
يا اااا را بچسباند به مان

به من....
به ميم...
تا....
مانيدن ...
شدن....
تا....
مـــــــانــــــا
.....