«شدن»

اين موجهای کوبنده ...این صخره های سرخ
ببين! حقارت دنيا را
چگونه بسان کاغذی مچاله به مقام وحشی دریا می افکنم
و واژه هایم را مشت مشت به آغوش خاک می سپارم؛
می دانم !
مجالی نيست
آفتابِ من ‌بازيچه دستهای کودکيست که با چشمهای وسيعش به من می نگرد هر صبح و شام.
و نمی داند بزرگی ام آنقدر تکه شده
که هر پاره ام ذهن خدائی را قدم می زند؛
کودک سياه نمي داند
و موجهای کوبنده آخرين وارث خدايان را
؛به قساوت صخره ها می کوبند
3 Comments:
Anonymous Anonymous said...
Nice site!
[url=http://yrkeirav.com/gosm/dzxo.html]My homepage[/url] | [url=http://hnsyweni.com/ufjk/fhms.html]Cool site[/url]

Anonymous Anonymous said...

Anonymous Anonymous said...
Well done!
http://yrkeirav.com/gosm/dzxo.html | http://fyncknyw.com/mzkw/ixpq.html