"story"

در كافه را باز مي كنم....
شلوغ است...
ميان سرهائي كه به طرف در چرخيده اند و چشمهائي كه روي صورتم مي دوند
فقط انگارچشمم بايد بيفتد توي چاله ي چشمهات....
جا نيست... (تو مي گوئي)...
روي صندلي هاي بلند جلوي كانتر مي نشينم....

تو را ميان نور نئون هاي روي شيشه ي كافه ...
شايد هم ميان فنجان هاي قهوه ي نيم خورده پيدا مي كنم...
باز چشمم.... كه مي افتد توي چاله ي چشمهاي مفتون ات...
سيگارم را مي خواهم روشن كنم...
فندك تو و علي رضا با هم روشن مي شود....
سه تائي مي خنديم....
چشمهايم را مي چرخانم.....مي ترسم از چشمهات...
سيگار.. هي سيگار...

مارگاريتا و بعد باز سيگار...
علي رضا با آن چشمهاي گيراش كه هي اصرار دارد توي مارگاريتاي من ، ودكا بريزد..
چشمهاي غرقه ي تو كه نمي دانم با آن همه فكر هميشه ي خدا توي چي ...آخ ببخشيد توي كي ...غرق مي شدي..
صداي زوزه ي زني كه يوناني مي خواند و باز چشمهاي تو از ميان دو گلدان بزرگ كاكتوس كه روي كانتر سرهاشان را روي شانه هاي هم گذاشته اند....فقط چشمهات....
كه گاهي مي دزدي شان... گاهي هم من مي دزدمشان...
مي دزدم شان كه ببرم گوشه اي .. چالشان كنم.... كه ديگر نگاهم نكنند...
يا روي ديواري به اجبار قابشان بگيرم كه هميشه مرا نگاه كنند...
نگاه نه.. مرا ببينند....
صداي ني هائي كه دستهاي تو بهم مي زندشان....خودش يك دست مي شود و بيرونم مي كشد تا غرق نشوم از آنهمه چشمِ غرقه....

دستهايت را مي گيرمهي ول شان مي كنم.......روي گونه هايت با نوك انگشتهام قدم مي زنم....
چشمهايت را مي بندي.... صداي سرفه ي علي رضا مي آيد...و صداي ناله هاي روبرتا كه با زوزه ي كلارينت به هم تنيده اند انگار
- ايتاليائي مي دوني؟
- يه كم!
- پردونو يعني چي؟
- يعني منو ببخش!
...........چقدر تلخ مزه است اين خنده ات... مثل قهوه اي كه علي رضا برايمان آورده....

دير وقت است...
ترجيح مي دهم اما پياده چمران را قدم بزنم....

چشمهايم را مي بندم....
تو را ميان صداي تيز و تند ماشين هائي كه از كنارم مي گذرند
يا شايد هم ميان نور زرد چراغ هاي اتوبان..... يا در فاصله گارد ريل هائي كه يك عالمه درخت كاج ميانشان روئيده....
...گم مي كنم....